Op eigen benen
Sinds ik in 2009 zelfstandig ondernemer geworden ben, werk ik er naar toe dat ik inkomen uit mijn werk kan halen. Nu, 1,5 jaar later ga ik de goede kant op. Onderweg kom ik ‘obstakels’ tegen. Zaken waar ik mee aan de gang moet, omdat zij de voortgang belemmeren. Het doet mij denken aan mijn eerste maanden als moeder. Ik heb regelmatig met mijn hoofd in mijn handen gezeten, denkend:"morgen ga ik het helemaal anders doen".
Een sprong
Net als ik op mijn manier de regelmaat te pakken had, gooide mijn kindje het eens over een andere boeg. Of het consultatiebureau….Flesje eraf, hapje erbij. Kortom, kijken, aanpassen en opnieuw verder gaan. Ik heb mij zelden onzekerder gevoeld als toen. Ik las in die tijd het boek oei-ik-groei. Heerlijk, te constateren dat het niet aan mij lag, het hoorde zo! Die veranderingen in gedrag van mijn kindje leidde een ‘sprong’ in.
Even terug naar mijn bedrijf. Ook nu kan ik dus twijfelen over wat wat ik moet doen. Ga ik samenwerking aan, zo ja met wie en onder welke condities? Hoe bouw ik een offerte op, wat heb ik daarvoor nodig? Wat zal de opdrachtgever ervan vinden? Misschien is het een vrouwen trekje hier onzeker over te zijn en eindeloos op dit soort vragen te herkouwen, maar ik word er daas van.
Actie
De enige remedie is wat te gaan DOEN! Dus een afpsraak met de Kamer van Koophandel gemaakt over voor- en nadelen van samenwerken. Aan de slag met mijn AFM vergunning, en eindeloos lezen over het hoe en wat van een offerte. (tja, bij de bank kwam hij met een druk op de knop...., zover ben ik nog niet) Goh, dit geeft lucht. Er gaat iets gebeuren. Een sprong; het gaat soepeler dan daarvoor!
Time-management
Beter zelfs, ik kan acties van mijn lijstje halen. Geleerd op een cursus time-management. Super cursus, alleen niet voor jonge moeders. Kindjes slaan de belangrijke hoofdstukken over....
