....van € 85,-- per week! Deze cliënt was heel serieus. Iedere keer als ik hem spreek straalt hij. 'Pauline, jij weet niet wat het is rustig thuis te zitten. Zonder brieven van deurwaarders of telefoontjes van incassobureaus die willen dat je aflost. Uberhaupt een eigen dak boven je hoofd te hebben.'
Feest
Ik vind het een feest met deze mensen te mogen werken. Ik ben ingeschakeld door de werkgever, omdat de situatie schrijnend zou zijn. En dat was hij. Deze mensen waren zelfs van hun beslagvrije voet aan het aflossen. Niemand die hen gezegd heeft dat dat niet hoeft. Gevolg: de eerste levensbehoeften konden niet meer betaald worden.
Ik heb de administratie met hen op orde gemaakt en een lijst van schulden opgezet. Samen met zijn vrouw kwam hij tot de conlusie dat zij via de Stadsbank een minnelijke traject moesten aanvragen. En dat was voor mij belangrijk; ZELF tot de conclusie komen. Ik kan van alles vinden en zien maar eigen motivatie is meer dan belangrijk.
Vervolg
Zij hebben echt doorgepakt. Niet één keer hebben zij gezegd: 'dat kan niet.' Zij hebben nu weer een woning, leven van € 85,-- per week en werken hard aan hun financiële herstel. Omdat zij hun administratie zo overzichtelijk hadden en hun afspraken nakwamen is het traject nu al in gegaan! Natuurlijk zullen zij de komende 3 jaar nog wel eens achter hun oren krabben. Het blijft geen feestje. Maar het begin is er.
Trots
Ik blog niet gauw over cliënten. Discretie is mijn vak een groot goed. Maar op deze mensen ben ik zo TROTS. Ik wens ze dan ook alle goeds! En de werkgever; die is ook trots én blij. De werknemer is op de been gebleven. En dat is hem letterlijk en figuurlijk veel waard.
