Roodstaan
De berichtgevingen rondom 'roodstaan' buitelde deze week over elkaar heen. Ik las vandaag de berichtgeving van het Nibud.http://www.nibud.nl/zoeken/zoeken-resultaat/artikel/rood-staan-is-duur-en-populair.html En ja, ik kan er niet omheen; roodstaan is duur. En ja, onder sommigen van ons ook populair.
Knuppel in het hoederhok
Maar roodstaan, althans de mogelijkheid tot, is ook handig en soms ook noodzakelijk. Ik heb bijvoorbeeld die mogelijkheid nodig, omdat mijn inkomsten en uitgaven niet synchroon lopen. Best lastig bij de kassa van de supermarkt! Voor mijn werk maak ik gebruik van het rekenprogramma van het Nibud. Hierbij worden alle inkomsten en alle uitgaven omgerekend naar maandbedragen. Maar de kinderbijslag komt 1x per kwartaal.... Hoe gaan we dat dan oplossen? Ik maak ik met mijn cliënten een 'liquiditeitsbegroting'. Dus niet: 'wat staat er nog op mijn rekening, kan ik nog doorpinnen?'. Maar wat heb ik deze maand gepland! Daar horen ook reserveringen bij! En dan kan het gebeuren dat je even roodstaat. Ter overbrugging. En dat is dan ook de enige reden dat je rood mag staan! De mogelijkheid tot rood staan is geen aanvuling op je inkomen. Het is niet de bedoeling dat je van die faciliteit eens flink gaat shoppen. Limieten van € 2500,-- zijn niet nodig.
Toch roodstaan
Maar laten we alsjeblieft het roodstaan niet als een 'onoorbare' zaak benoemen. Het levert spanning op bij diegene die er af en toe gebruik van maken. Of bij diegene die teveel roodstaan en er hard aan werken dit terug te dringen.Ook mijn cliënten willen het liefst die mogelijkheid tot roodstaan van hun privérekening halen. Maar dat kan niet meteen! Die ruimte komt er wel maar niet binnen een maand. Daar werken we samen naar toe. Door naast de noodzakelijke uitgaven te doen, ook te reseveren. En zo, langzaam maar zeker staan ze langer in de plus dan in de min. Het is een mindsetting. Dat kan je leren maar niet alleen. Daar is goede begeleiding bij nodig. En die bied ik dan weer.
maandag 24 januari 2011
zaterdag 15 januari 2011
Schuldhulpverlening geborgd in de wet
Handdoek in de ring.
De VNG heeft deze week de knuppel in het hoenderhok gegooid! De handdoek in de ring! De VNG heeft besloten niet langer de nieuwe wet schuldhulpverlening te steunen.
http://www.binnenlandsbestuur.nl/nieuws/2011/01/‘schuldhulpverlening-moet-geborgd-zijn-in-wet’.618425.lynkx
Helaas wordt er al lang over een wet schuldhulpverlening gesproken. Veel te lang. Het doel van de wet is onder andere de rechten van de hulpvrager goed vast te leggen. Een goede beslistermijn: voor een intakeproces vier weken en bij crisis drie dagen. Een moratorium, een verplichte pauze van zes maanden voor schuldeisers. Maar de crediteuren en de wetgever willen geen verplichting aangaan. Daarmee frustreren zij het proces. Relatief kleine schuldeisers voor bijvoorbeeld 600 euro kunnen daardoor het proces frustreren. Gemeenten staan voor ingewikkelde keuzes en ze willen beleidsruimte houden. Het is ook heel raar dat het kabinet 20 miljoen wil bezuinigen op schuldhulpverlening, terwijl er wachtlijsten zijn en het om kwetsbare mensen gaat.
Heil
Ik heb eerder geroepen dat ik geen heil zie in een wet. Ik vind het jammer dat er een wettelijke bodem nodig is voor hulp. Er wordt zoveel gepraat, overlegd en vergaderd! Ik vraag mij af of er ooit met de hulpvragers om tafel gezeten is. Is er ooit aan hen gevraagd: 'waar heb je nu echt behoefte aan?' Ik herinner mij een gesprek, waarbij de hulpvrager naar huis is gestuurd door de hulpverlener, met de mededeling dat hij zijn meerderjarig zoon uit huis moest zetten, anders kreeg hij geen huurtoeslag.....!' Terwijl de schreeuw om hulp hem zijn ogen uitkwam, werd hij naar huis gestuurd met een opdracht die bijna niet uitvoerbaar is. Er werd niet naar hém geluisterd. Er werd niet naar zíjn situatie gekeken. Er werd een standaard antwoord gegeven en bastá.
Wat willen we nu
Wat willen we nu vastleggen in een wet? Nog meer regels? Nog meer procedures? Ik ben zo bang dat we hiermee het paard achter de wagen spannen. Ik zou graag resultaten van een onderzoek zien, waarin staat wáárom het zo lang duurt voordat zaken in behandeling genomen worden. Wáárom een schuldeiser 6 maanden moet wachten voordat er een betaalafspraak is. (dan heeft hij nog steeds zijn geld niet) Zeg maar zelfreflectie van degene die nu de hulpverlening uitvoeren.
Verdwijnen van tussenstap
Ik ben voor een wet als dit betekent dat de mensen ook daadwerkelijk geholpen worden en er niet honderdduizend regeltjes en voorwaarden zijn waar men aan moet voldoen om hulp te krijgen. Ga het gesprek aan; hoe sneller hoe beter. Laten we niet uit het oog verliezen dat de financiële wereld de laatste 10 jaar enorm veranderd is. Door segmentering van algemene banken krijgt een kwetsbare groep niet meer de begeleiding die zij nodig heeft. Echter, de stap naar hulp is groot, ómdat men weet wat het aan regels en voorwaarden met zich meebrengt en het nog steeds genant is. Gevolg; men wacht te lang, waardoor het probleem inderdaad zo groot is dat men niet anders meer kan dan naar de SHV.
Voorportaal
Er zou eigenlijk een voorportaal moeten komen. Laagdrempelig. Waar men makkelijk naar binnen stapt en tips en tools krijgt om een aankomend financieel probleem te stoppen. Scheidt de gewone hulpvrager van de kandidaat minnelijke- of wettelijke trajecten. Zij worden nu op één hoop gegooid. Door scheiding maak je de stroom naar de wettelijk schuldhulpverlening kleiner, waardoor zij sneller kunnen acteren. Het is maar een idee....Kost wel geld, maar voorkomt een hoop ellende. En dus geld, want ik ben ervan overtuigd dat als er nu echt bezuinigd gaat worden op gemeentelijke schulphulp, we er een multidisciplinair probleem voor terug krijgen. Met of zonder wet.
De VNG heeft deze week de knuppel in het hoenderhok gegooid! De handdoek in de ring! De VNG heeft besloten niet langer de nieuwe wet schuldhulpverlening te steunen.
http://www.binnenlandsbestuur.nl/nieuws/2011/01/‘schuldhulpverlening-moet-geborgd-zijn-in-wet’.618425.lynkx
Helaas wordt er al lang over een wet schuldhulpverlening gesproken. Veel te lang. Het doel van de wet is onder andere de rechten van de hulpvrager goed vast te leggen. Een goede beslistermijn: voor een intakeproces vier weken en bij crisis drie dagen. Een moratorium, een verplichte pauze van zes maanden voor schuldeisers. Maar de crediteuren en de wetgever willen geen verplichting aangaan. Daarmee frustreren zij het proces. Relatief kleine schuldeisers voor bijvoorbeeld 600 euro kunnen daardoor het proces frustreren. Gemeenten staan voor ingewikkelde keuzes en ze willen beleidsruimte houden. Het is ook heel raar dat het kabinet 20 miljoen wil bezuinigen op schuldhulpverlening, terwijl er wachtlijsten zijn en het om kwetsbare mensen gaat.
Heil
Ik heb eerder geroepen dat ik geen heil zie in een wet. Ik vind het jammer dat er een wettelijke bodem nodig is voor hulp. Er wordt zoveel gepraat, overlegd en vergaderd! Ik vraag mij af of er ooit met de hulpvragers om tafel gezeten is. Is er ooit aan hen gevraagd: 'waar heb je nu echt behoefte aan?' Ik herinner mij een gesprek, waarbij de hulpvrager naar huis is gestuurd door de hulpverlener, met de mededeling dat hij zijn meerderjarig zoon uit huis moest zetten, anders kreeg hij geen huurtoeslag.....!' Terwijl de schreeuw om hulp hem zijn ogen uitkwam, werd hij naar huis gestuurd met een opdracht die bijna niet uitvoerbaar is. Er werd niet naar hém geluisterd. Er werd niet naar zíjn situatie gekeken. Er werd een standaard antwoord gegeven en bastá.
Wat willen we nu
Wat willen we nu vastleggen in een wet? Nog meer regels? Nog meer procedures? Ik ben zo bang dat we hiermee het paard achter de wagen spannen. Ik zou graag resultaten van een onderzoek zien, waarin staat wáárom het zo lang duurt voordat zaken in behandeling genomen worden. Wáárom een schuldeiser 6 maanden moet wachten voordat er een betaalafspraak is. (dan heeft hij nog steeds zijn geld niet) Zeg maar zelfreflectie van degene die nu de hulpverlening uitvoeren.
Verdwijnen van tussenstap
Ik ben voor een wet als dit betekent dat de mensen ook daadwerkelijk geholpen worden en er niet honderdduizend regeltjes en voorwaarden zijn waar men aan moet voldoen om hulp te krijgen. Ga het gesprek aan; hoe sneller hoe beter. Laten we niet uit het oog verliezen dat de financiële wereld de laatste 10 jaar enorm veranderd is. Door segmentering van algemene banken krijgt een kwetsbare groep niet meer de begeleiding die zij nodig heeft. Echter, de stap naar hulp is groot, ómdat men weet wat het aan regels en voorwaarden met zich meebrengt en het nog steeds genant is. Gevolg; men wacht te lang, waardoor het probleem inderdaad zo groot is dat men niet anders meer kan dan naar de SHV.
Voorportaal
Er zou eigenlijk een voorportaal moeten komen. Laagdrempelig. Waar men makkelijk naar binnen stapt en tips en tools krijgt om een aankomend financieel probleem te stoppen. Scheidt de gewone hulpvrager van de kandidaat minnelijke- of wettelijke trajecten. Zij worden nu op één hoop gegooid. Door scheiding maak je de stroom naar de wettelijk schuldhulpverlening kleiner, waardoor zij sneller kunnen acteren. Het is maar een idee....Kost wel geld, maar voorkomt een hoop ellende. En dus geld, want ik ben ervan overtuigd dat als er nu echt bezuinigd gaat worden op gemeentelijke schulphulp, we er een multidisciplinair probleem voor terug krijgen. Met of zonder wet.
donderdag 6 januari 2011
Wat kan je en wat mág je; AFM
Scherp
Een scheidingsmediator vroeg mij of ik van dienst kan zijn bij de financiële advisering rondom een scheiding. Deze vraag zette mij op scherp. Het is niet de vraag of ik het kán. Natuurlijk kan ik dat! Maar mág ik het ook. Toch maar eens contact opgenomen met de AFM http://www.afm.nl/. Wat ik al dacht bleek waar;
"Een financiële dienstverlener is degene die een ander financieel product dan een financieel instrument aanbiedt (dus ook: banken en verzekeraars), of die adviseert, bemiddelt, herverzekerings-bemiddelt, optreedt als gevolmachtigde agent of optreedt als ondergevolmachtigde agent."
Dus ook als je geen producten aanbiedt maar alleen adviseert heb je een vergunning van de AFM nodig!
Bovenstaande leidt geen twijfel; ik moet een vergunning aanvragen bij de AFM. Inmiddels is de procedure gestart. Ik heb er alle vertrouwen in.
Overdenking
Wat ik alleen bedenk; hoeveel (budget-)adviseurs en schuldhulpverleners gaan ongewild de grens over zonder dat zij een vergunning van de AFM hebben of zelfs maar WFT certificaten hebben? In eerste instantie dacht ook ik geen AFM vergunning nodig te hebben. Ik begeleid immers werknemers bij het creëeren van financieel bewustzijn. En ik ben WFT gecertificeerd. Gaandeweg ontdekte ik dat ik de grens van adviseren overging. Immers, ik heb de kennis en zie veel financiële producten in huishoudingen voorbijkomen. Helaas niet altijd met kennis van zaken gesloten..... Zodra ik hier wat over zeg, dan wel een alternatief benoem, ga ik de adviseringsgrens over. Zo snel gaat dat!
Advisering
Het lijntje naar advies is dun. Annemarie van Gaal oppert in haar boek 'Succes', dat naar haar mening een overlijdensrisico of begrafenisverzekering wegegooid geld is, als je jong en gezond bent. (bron: Succes, adviezen voor een financieel onbezorgd leven blz 43). Hoewel zij duidelijk stelt dat dit haar mening is, wordt dit door de mensheid al snel als juist aangenomen. De verzekeringen worden opgezegd. Ongeacht hun persoonlijke situatie. Heeft Annemarie nou een advies gegeven of niet?
Bij een goed financieel advies hoort een goede inventarisatie. Zomaar stellen dat een product overbodig is, is te kort door de bocht. Ik zou alleen niet de alle budgetcoaches en besparingsgoeroes de kost willen geven die hierover een advies geven, niet gehinderd door kennis.
Mijn mening
Alle dienstverleners die zich met de financiële producten van een ander bezig houden door hierin een adviserende rol aan te nemen, dienen aantoonbaar over kennis en kunde te beschikken! Dus eigenlijk dienen zij allemaal op zijn minst WFT certificaten te hebben. Alleen op deze manier is de cliënt gewaarborgd van een goed advies!
Ik ga aan de slag; checklisten, procedurebeschrijvingen, getuigschriften........
Een scheidingsmediator vroeg mij of ik van dienst kan zijn bij de financiële advisering rondom een scheiding. Deze vraag zette mij op scherp. Het is niet de vraag of ik het kán. Natuurlijk kan ik dat! Maar mág ik het ook. Toch maar eens contact opgenomen met de AFM http://www.afm.nl/. Wat ik al dacht bleek waar;
"Een financiële dienstverlener is degene die een ander financieel product dan een financieel instrument aanbiedt (dus ook: banken en verzekeraars), of die adviseert, bemiddelt, herverzekerings-bemiddelt, optreedt als gevolmachtigde agent of optreedt als ondergevolmachtigde agent."
Dus ook als je geen producten aanbiedt maar alleen adviseert heb je een vergunning van de AFM nodig!
Bovenstaande leidt geen twijfel; ik moet een vergunning aanvragen bij de AFM. Inmiddels is de procedure gestart. Ik heb er alle vertrouwen in.
Overdenking
Wat ik alleen bedenk; hoeveel (budget-)adviseurs en schuldhulpverleners gaan ongewild de grens over zonder dat zij een vergunning van de AFM hebben of zelfs maar WFT certificaten hebben? In eerste instantie dacht ook ik geen AFM vergunning nodig te hebben. Ik begeleid immers werknemers bij het creëeren van financieel bewustzijn. En ik ben WFT gecertificeerd. Gaandeweg ontdekte ik dat ik de grens van adviseren overging. Immers, ik heb de kennis en zie veel financiële producten in huishoudingen voorbijkomen. Helaas niet altijd met kennis van zaken gesloten..... Zodra ik hier wat over zeg, dan wel een alternatief benoem, ga ik de adviseringsgrens over. Zo snel gaat dat!
Advisering
Het lijntje naar advies is dun. Annemarie van Gaal oppert in haar boek 'Succes', dat naar haar mening een overlijdensrisico of begrafenisverzekering wegegooid geld is, als je jong en gezond bent. (bron: Succes, adviezen voor een financieel onbezorgd leven blz 43). Hoewel zij duidelijk stelt dat dit haar mening is, wordt dit door de mensheid al snel als juist aangenomen. De verzekeringen worden opgezegd. Ongeacht hun persoonlijke situatie. Heeft Annemarie nou een advies gegeven of niet?
Bij een goed financieel advies hoort een goede inventarisatie. Zomaar stellen dat een product overbodig is, is te kort door de bocht. Ik zou alleen niet de alle budgetcoaches en besparingsgoeroes de kost willen geven die hierover een advies geven, niet gehinderd door kennis.
Mijn mening
Alle dienstverleners die zich met de financiële producten van een ander bezig houden door hierin een adviserende rol aan te nemen, dienen aantoonbaar over kennis en kunde te beschikken! Dus eigenlijk dienen zij allemaal op zijn minst WFT certificaten te hebben. Alleen op deze manier is de cliënt gewaarborgd van een goed advies!
Ik ga aan de slag; checklisten, procedurebeschrijvingen, getuigschriften........
Abonneren op:
Posts (Atom)