De krantenberichten liegen er niet om; de dekkingsgraad van de pensioenfondsen is weer achteruit gegaan. De fondsen moeten wat gaan doen; de pensioenen bevriezen, de premies verhogen of andere maatregelen nemen. Wat men ook besluit, de tijd dat ons pensioen per definitie niet iets was waar je je zorgen over moest maken, is echt voorbij.
Hoe zit het ook alweer?
Je oudedagsvoorziening bestaat uit AOW, pensioen dat wordt opgebouwd via je werkgever, en aanvulling vanuit eigen vermogen. Vanaf je 15e bouw je in Nederland 2% per jaar aan AOW op. Samen maakt dit 100% aan AOW als je 65 bent en met pensioen gaat. (resp. 66, 67) Heb je in deze periode in het buitenland gewoond, betekent dit 2% korting op je AOW opbouw voor ieder jaar dat je buiten Nederland woonde. De AOW wordt betaald via het omslagstelsel; de premie die nu wordt afgedragen door alle werkenden in Nederland, wordt direct uitgekeerd aan alle AOW gerechtigden. Het is dus geen verzekering. Bij een pensioenverzekering betaal je premie en bouw je een recht op aan het einde van de looptijd van de verzekering, het zogenaamde verzekerd kapitaal.
Misleiding
En dan hoor ik de radiospot SVB over vrijwillige verzekering AOW. Hierin wordt gesteld dat als je in het buitenland gewoond hebt, je in de gelegenheid bent je vrijwillig bij te verzekeren voor de AOW. Je betaalt premie (en die is niet mals) en het is in het geheel niet zeker of je de uitkering ook krijgt als je met pensioen gaat. Immers wie zegt ons dat de AOW een blijvertje is! Ik vind de term 'verzekeren' dan ook ronduit misleidend!
Hoe dan wel?
Mijn advies; laat door een erkend financieel advies een goed financieel plan opstellen. Kijk of er inderdaad sprake is van een forse daling is in jouw vrij besteedbaar inkomen bij het ingaan van je pensioen, en verzeker deze zelf! Misschien is er helemaal geen aanvullende verzekering of spaarplan nodig. Wellicht is er tegen die tijd sprake van lastenverlichting doordat je minder kosten hebt, de hypotheek afgelost is, of de woning verkocht. Ik vind het vooral belangrijk dat jouw geld bij jou blijft. Los van alle regelingen die de overheid opstelt.
Want als we iets geleerd hebben de afgelopen jaren, is het dat niets zeker is in het leven. Helemaal als het gaat om regelingen die opgesteld worden door derden maar jou wel direct raken!
zaterdag 22 oktober 2011
zaterdag 23 juli 2011
Luxe leven
....van € 85,-- per week! Deze cliënt was heel serieus. Iedere keer als ik hem spreek straalt hij. 'Pauline, jij weet niet wat het is rustig thuis te zitten. Zonder brieven van deurwaarders of telefoontjes van incassobureaus die willen dat je aflost. Uberhaupt een eigen dak boven je hoofd te hebben.'
Feest
Ik vind het een feest met deze mensen te mogen werken. Ik ben ingeschakeld door de werkgever, omdat de situatie schrijnend zou zijn. En dat was hij. Deze mensen waren zelfs van hun beslagvrije voet aan het aflossen. Niemand die hen gezegd heeft dat dat niet hoeft. Gevolg: de eerste levensbehoeften konden niet meer betaald worden.
Ik heb de administratie met hen op orde gemaakt en een lijst van schulden opgezet. Samen met zijn vrouw kwam hij tot de conlusie dat zij via de Stadsbank een minnelijke traject moesten aanvragen. En dat was voor mij belangrijk; ZELF tot de conclusie komen. Ik kan van alles vinden en zien maar eigen motivatie is meer dan belangrijk.
Vervolg
Zij hebben echt doorgepakt. Niet één keer hebben zij gezegd: 'dat kan niet.' Zij hebben nu weer een woning, leven van € 85,-- per week en werken hard aan hun financiële herstel. Omdat zij hun administratie zo overzichtelijk hadden en hun afspraken nakwamen is het traject nu al in gegaan! Natuurlijk zullen zij de komende 3 jaar nog wel eens achter hun oren krabben. Het blijft geen feestje. Maar het begin is er.
Trots
Ik blog niet gauw over cliënten. Discretie is mijn vak een groot goed. Maar op deze mensen ben ik zo TROTS. Ik wens ze dan ook alle goeds! En de werkgever; die is ook trots én blij. De werknemer is op de been gebleven. En dat is hem letterlijk en figuurlijk veel waard.
Feest
Ik vind het een feest met deze mensen te mogen werken. Ik ben ingeschakeld door de werkgever, omdat de situatie schrijnend zou zijn. En dat was hij. Deze mensen waren zelfs van hun beslagvrije voet aan het aflossen. Niemand die hen gezegd heeft dat dat niet hoeft. Gevolg: de eerste levensbehoeften konden niet meer betaald worden.
Ik heb de administratie met hen op orde gemaakt en een lijst van schulden opgezet. Samen met zijn vrouw kwam hij tot de conlusie dat zij via de Stadsbank een minnelijke traject moesten aanvragen. En dat was voor mij belangrijk; ZELF tot de conclusie komen. Ik kan van alles vinden en zien maar eigen motivatie is meer dan belangrijk.
Vervolg
Zij hebben echt doorgepakt. Niet één keer hebben zij gezegd: 'dat kan niet.' Zij hebben nu weer een woning, leven van € 85,-- per week en werken hard aan hun financiële herstel. Omdat zij hun administratie zo overzichtelijk hadden en hun afspraken nakwamen is het traject nu al in gegaan! Natuurlijk zullen zij de komende 3 jaar nog wel eens achter hun oren krabben. Het blijft geen feestje. Maar het begin is er.
Trots
Ik blog niet gauw over cliënten. Discretie is mijn vak een groot goed. Maar op deze mensen ben ik zo TROTS. Ik wens ze dan ook alle goeds! En de werkgever; die is ook trots én blij. De werknemer is op de been gebleven. En dat is hem letterlijk en figuurlijk veel waard.
maandag 13 juni 2011
Oei, ik groei
Op eigen benen
Sinds ik in 2009 zelfstandig ondernemer geworden ben, werk ik er naar toe dat ik inkomen uit mijn werk kan halen. Nu, 1,5 jaar later ga ik de goede kant op. Onderweg kom ik ‘obstakels’ tegen. Zaken waar ik mee aan de gang moet, omdat zij de voortgang belemmeren. Het doet mij denken aan mijn eerste maanden als moeder. Ik heb regelmatig met mijn hoofd in mijn handen gezeten, denkend:"morgen ga ik het helemaal anders doen".
Een sprong
Net als ik op mijn manier de regelmaat te pakken had, gooide mijn kindje het eens over een andere boeg. Of het consultatiebureau….Flesje eraf, hapje erbij. Kortom, kijken, aanpassen en opnieuw verder gaan. Ik heb mij zelden onzekerder gevoeld als toen. Ik las in die tijd het boek oei-ik-groei. Heerlijk, te constateren dat het niet aan mij lag, het hoorde zo! Die veranderingen in gedrag van mijn kindje leidde een ‘sprong’ in.
Even terug naar mijn bedrijf. Ook nu kan ik dus twijfelen over wat wat ik moet doen. Ga ik samenwerking aan, zo ja met wie en onder welke condities? Hoe bouw ik een offerte op, wat heb ik daarvoor nodig? Wat zal de opdrachtgever ervan vinden? Misschien is het een vrouwen trekje hier onzeker over te zijn en eindeloos op dit soort vragen te herkouwen, maar ik word er daas van.
Actie
De enige remedie is wat te gaan DOEN! Dus een afpsraak met de Kamer van Koophandel gemaakt over voor- en nadelen van samenwerken. Aan de slag met mijn AFM vergunning, en eindeloos lezen over het hoe en wat van een offerte. (tja, bij de bank kwam hij met een druk op de knop...., zover ben ik nog niet) Goh, dit geeft lucht. Er gaat iets gebeuren. Een sprong; het gaat soepeler dan daarvoor!
Time-management
Beter zelfs, ik kan acties van mijn lijstje halen. Geleerd op een cursus time-management. Super cursus, alleen niet voor jonge moeders. Kindjes slaan de belangrijke hoofdstukken over....
vrijdag 15 april 2011
kennis op peil
Gisterenavond mocht ik aan mijn PE-Hypothecair Krediet werken. Ik moet toegeven dat ik het wat onderschat had. En dan moeten je hersen op volle toeren draaien! Eigen schuld, had ik reader maar moeten lezen. Maar goed, ik denk wel dat ik de buit (lees punten) binnen heb.
Kennis
"Kennis is macht", zegt men. Ik voel dat ook zo. Ik heb er een bloedhekel aan als mensen maar wat roepen. In het algemeen maar zeker in de financiële wereld. Dus zorg ik er zelf voor dat ik kan onderbouwen wat ik meld. Sinds 2008 volg ik via Hogeschool van Arnhem en Nijmegen de HBO-opleiding Financial Service Management. Zeg maar de hogeschool voor banken. Nog een half jaar en dan ben ik klaar; God zij dank! Want wat kost het veel tijd.
Permanente educatie
Eigenlijk ben ik sinds ik werkzaam ben in het bankwezen, aan het studeren. Ieder plan en iedere zucht die in Den Haag gelanceerd wordt, betekent dat ik en mijn collega's in de boeken moeten. In het kader van de WFT moeten we zowieso regelmatig acte de presence geven; de PE punten moeten gehaald worden anders vervalt het WFT-certificaat. That's the way it is.
Toch leuk
En toch vind ik het niet erg. Die kennis maakt dat ik mensen op weg kan helpen in hun financiële situatie. Door het overbrengen van mijn kennis kunnen mensen een keuze maken die bij hen past. Zo kunnen zij hun leven inrichten. Klinkt misschien wat zwaar maar zo zie ik het echt. Teveel mensen laten hun leven leiden door financiën. Ik vind dat jammer. Maar het sluipt er in. Voor je weet is het lijden in plaats van leiden.
Overdragen
Ik draag kennis over door 1 op 1 begeleiding van werknemers. Gelukkig komen steeds meer werkgevers er achter dat preventie belangrijk is om financiële problemen te voorkomen. In het kader daarvan geef ik workshops aan groepjes medewerkers. Met name over inzicht in inkomen en uitgaven en inkomens ondersteunende middelen. Dankbaar werk! Want er ligt nog te veel op de plank en er is te weinig inzicht.
En als ik dan een bericht van een werknemer krijg dat hij geld van de belasting terugkrijgt, doordat hij T-biljetten over de afgelopen 5 jaar heeft ingevuld, kan mijn dag niet meer stuk! Mijn kennis is dan zijn kennis en zo hoort het!
Kennis
"Kennis is macht", zegt men. Ik voel dat ook zo. Ik heb er een bloedhekel aan als mensen maar wat roepen. In het algemeen maar zeker in de financiële wereld. Dus zorg ik er zelf voor dat ik kan onderbouwen wat ik meld. Sinds 2008 volg ik via Hogeschool van Arnhem en Nijmegen de HBO-opleiding Financial Service Management. Zeg maar de hogeschool voor banken. Nog een half jaar en dan ben ik klaar; God zij dank! Want wat kost het veel tijd.
Permanente educatie
Eigenlijk ben ik sinds ik werkzaam ben in het bankwezen, aan het studeren. Ieder plan en iedere zucht die in Den Haag gelanceerd wordt, betekent dat ik en mijn collega's in de boeken moeten. In het kader van de WFT moeten we zowieso regelmatig acte de presence geven; de PE punten moeten gehaald worden anders vervalt het WFT-certificaat. That's the way it is.
Toch leuk
En toch vind ik het niet erg. Die kennis maakt dat ik mensen op weg kan helpen in hun financiële situatie. Door het overbrengen van mijn kennis kunnen mensen een keuze maken die bij hen past. Zo kunnen zij hun leven inrichten. Klinkt misschien wat zwaar maar zo zie ik het echt. Teveel mensen laten hun leven leiden door financiën. Ik vind dat jammer. Maar het sluipt er in. Voor je weet is het lijden in plaats van leiden.
Overdragen
Ik draag kennis over door 1 op 1 begeleiding van werknemers. Gelukkig komen steeds meer werkgevers er achter dat preventie belangrijk is om financiële problemen te voorkomen. In het kader daarvan geef ik workshops aan groepjes medewerkers. Met name over inzicht in inkomen en uitgaven en inkomens ondersteunende middelen. Dankbaar werk! Want er ligt nog te veel op de plank en er is te weinig inzicht.
En als ik dan een bericht van een werknemer krijg dat hij geld van de belasting terugkrijgt, doordat hij T-biljetten over de afgelopen 5 jaar heeft ingevuld, kan mijn dag niet meer stuk! Mijn kennis is dan zijn kennis en zo hoort het!
maandag 21 maart 2011
presenteren
zó leuk!
Ik mag graag een presentatie geven. "Knap"'zegt men. "Ga je niet stotteren?" En dat vind ik zo bijzonder; dat doe ik dus niet! Of dat 'knap' is weet ik niet. Ik geloof in wat ik doe en wat ik te vertellen heb. Ga eigenlijk zo op in mijn verhaal dat het presenteren als het ware vanzelf gaat.
Tips
Desalniettemin vind ik het fijn om tips over presenteren te lezen. Zo ook dit weekend. u-bent-de-autoriteit-in-uw-presentatie en vandaag 6-stijlvolle-tips-voor-een-overtuigende-presentatie . Sommige zaken die de schrijvers benoemen lijken zo vanzelfsprekend. En toch herinner ik mij presentaties waarbij de spreker zich niet voorbereid had. Of dat iemand de tekst in steekwoorden op een kaartje had en als het ware aan het kwartetten was op het podium. Ik vind het het fijnst een verhaal te horen van iemand die dit met passie brengt. Dat straalt hij uit en daar staat hij voor.
Verbeteren
Maar laat ik eerlijk zijn; ook mijn eerste presentaties waren voor verbetering vatbaar! Met mijn passie en overtuiging zat het wel goed maar verder was nog wel werk aan de winkel. Zo was de powerpoint in het begin niet in mijn huisstijl en printte ik de handouts...... Ging ik zo op in mijn verhaal dat ik vergat aan wie ik de presentatie gaf. Erg jammer! Maar ik heb lieve mensen om mij heen die mij tips en tools aan de hand deden en een leeromgeving boden. Dus is de achtergrond tegenwoordig in huisstijl en zijn de handouts in de vorm van een brochure. En houd ik mijn doelgroep bij de voorbereiding op het netvlies. Al doende leert men.
Uitdaging
Morgen mag ik voor het managementteam van een grote organisatie een presentatie geven. 40 tot 50 man in de zaal. Geweldig! Ik loop al 2 dagen aan mijzelf hardop de presentatie te geven. Hoop dat niemand naar binnenkijkt.... In juni volgt nog een presentatie. Dan aan een zaal vol vrouwen. Toch weer anders. Maar allemaal leuk.
Ben benieuwd morgen; de presentatie staat op stick, de brochures liggen klaar, het pak hangt in de kast en de reserve pantys zitten in de tas. Mensen, here I come.
Ik mag graag een presentatie geven. "Knap"'zegt men. "Ga je niet stotteren?" En dat vind ik zo bijzonder; dat doe ik dus niet! Of dat 'knap' is weet ik niet. Ik geloof in wat ik doe en wat ik te vertellen heb. Ga eigenlijk zo op in mijn verhaal dat het presenteren als het ware vanzelf gaat.
Tips
Desalniettemin vind ik het fijn om tips over presenteren te lezen. Zo ook dit weekend. u-bent-de-autoriteit-in-uw-presentatie en vandaag 6-stijlvolle-tips-voor-een-overtuigende-presentatie . Sommige zaken die de schrijvers benoemen lijken zo vanzelfsprekend. En toch herinner ik mij presentaties waarbij de spreker zich niet voorbereid had. Of dat iemand de tekst in steekwoorden op een kaartje had en als het ware aan het kwartetten was op het podium. Ik vind het het fijnst een verhaal te horen van iemand die dit met passie brengt. Dat straalt hij uit en daar staat hij voor.
Verbeteren
Maar laat ik eerlijk zijn; ook mijn eerste presentaties waren voor verbetering vatbaar! Met mijn passie en overtuiging zat het wel goed maar verder was nog wel werk aan de winkel. Zo was de powerpoint in het begin niet in mijn huisstijl en printte ik de handouts...... Ging ik zo op in mijn verhaal dat ik vergat aan wie ik de presentatie gaf. Erg jammer! Maar ik heb lieve mensen om mij heen die mij tips en tools aan de hand deden en een leeromgeving boden. Dus is de achtergrond tegenwoordig in huisstijl en zijn de handouts in de vorm van een brochure. En houd ik mijn doelgroep bij de voorbereiding op het netvlies. Al doende leert men.
Uitdaging
Morgen mag ik voor het managementteam van een grote organisatie een presentatie geven. 40 tot 50 man in de zaal. Geweldig! Ik loop al 2 dagen aan mijzelf hardop de presentatie te geven. Hoop dat niemand naar binnenkijkt.... In juni volgt nog een presentatie. Dan aan een zaal vol vrouwen. Toch weer anders. Maar allemaal leuk.
Ben benieuwd morgen; de presentatie staat op stick, de brochures liggen klaar, het pak hangt in de kast en de reserve pantys zitten in de tas. Mensen, here I come.
maandag 7 maart 2011
vrijwilligers in de schuldhulpverlening
Een levendige dicussie
Via LinkedIn en vast ook elders in het land, vindt een levendige discussie plaats over vrijwilligers in de schuldhulpverlening. Voor- en tegenstanders buitelen over elkaar heen en we zijn er nog niet uit.
Sinds 28 februari 2010 het rapport uitkwam waarin de resultaten naar een onderzoek onder vrijwilligers in de schuldhulpverlening, is het onrustig in het vak. http://www.nibud.nl/omgaan-met-geld/overzicht-houden/persoonlijk-budgetadvies.html
Eerste reactie
Mijn eerste reactie op het rapport was 'het is niet waar; diep triest'. En dit is overwegend de reactie van diegene die aan de discussie deelnam. Verontwaardiging alom. Echter, onze reacties behoeven nuancering en toelichting.
Waardevol of risicovol
Mijn reactie was om deze reden zo heftig: Een financieel adviseur dient WFT-gecertificeerd te zijn, een Schuldhulpverlener en een Budgetcoach NEN-gecertificeerd (althans dat is op zijn minst wenselijk) of een relevante HBO-opleiding te hebben. Wanneer je dan in het rapport de werkzaamheden leest die sommige vrijwilligers verrichten zonder relevante opleiding, rijzen je haren te berge! Formulierenbrigades en administratieve ondersteuning voor diegene die hier hulp bij nodig hebben, zijn van alle tijden. Zeer welkom, waardevol en onmisbaar. Echter, wanneer een vrijwilliger contact op gaat nemen met schuldeisers, afspraken maakt en aan financiële advisering doet, gaat hij naar mijn mening een grens over! Hiertegen moet hij én de hulpbehoevende beschermd worden.
Verwarring alom
Dit geeft meteen aan waar de angel zit. De wet- en regelgeving en de praktische uitvoering staan haaks op elkaar! Het maakt op mij een ongeorganiseerde indruk. Professionals sparen kosten noch moeite om hun kennis en kunde aan te laten sluiten op de richtlijen van de NVVK, de Wet op de Schuldhulpverlening en de Wet op het Consumentenkrediet. Tegelijkertijd gaan de uitvoerenden, lees gemeenten, in zee met vrijwilligers waarvan 30% geen relevante training heeft genoten. De goede daargelaten.
Serieus
Financiele- en Schuldhulpverlening is een serieus vak dat uitgeoefend wordt voor kwetsbare mensen. Laten we er dan serieus mee omgaan! Verdeel de werkzaamheden in zwaarte en bepaal wie je op welke werkzaamheden zet. Wat is schuldhulpverlening en wat is prefentie. Wees hier als gemeenten uniform in. Ik ben niet tegen de inzet van vrijwillers, mits zij op een voor hen en de hulpbehoevenden verantwoorde manier ingezet worden. En helaas, die indruk heeft het rapport bij mij niet achtergelaten. Ik hoop dan ook van harte dat de aanbevelingen overgenomen worden.
Via LinkedIn en vast ook elders in het land, vindt een levendige discussie plaats over vrijwilligers in de schuldhulpverlening. Voor- en tegenstanders buitelen over elkaar heen en we zijn er nog niet uit.
Sinds 28 februari 2010 het rapport uitkwam waarin de resultaten naar een onderzoek onder vrijwilligers in de schuldhulpverlening, is het onrustig in het vak. http://www.nibud.nl/omgaan-met-geld/overzicht-houden/persoonlijk-budgetadvies.html
Eerste reactie
Mijn eerste reactie op het rapport was 'het is niet waar; diep triest'. En dit is overwegend de reactie van diegene die aan de discussie deelnam. Verontwaardiging alom. Echter, onze reacties behoeven nuancering en toelichting.
Waardevol of risicovol
Mijn reactie was om deze reden zo heftig: Een financieel adviseur dient WFT-gecertificeerd te zijn, een Schuldhulpverlener en een Budgetcoach NEN-gecertificeerd (althans dat is op zijn minst wenselijk) of een relevante HBO-opleiding te hebben. Wanneer je dan in het rapport de werkzaamheden leest die sommige vrijwilligers verrichten zonder relevante opleiding, rijzen je haren te berge! Formulierenbrigades en administratieve ondersteuning voor diegene die hier hulp bij nodig hebben, zijn van alle tijden. Zeer welkom, waardevol en onmisbaar. Echter, wanneer een vrijwilliger contact op gaat nemen met schuldeisers, afspraken maakt en aan financiële advisering doet, gaat hij naar mijn mening een grens over! Hiertegen moet hij én de hulpbehoevende beschermd worden.
Verwarring alom
Dit geeft meteen aan waar de angel zit. De wet- en regelgeving en de praktische uitvoering staan haaks op elkaar! Het maakt op mij een ongeorganiseerde indruk. Professionals sparen kosten noch moeite om hun kennis en kunde aan te laten sluiten op de richtlijen van de NVVK, de Wet op de Schuldhulpverlening en de Wet op het Consumentenkrediet. Tegelijkertijd gaan de uitvoerenden, lees gemeenten, in zee met vrijwilligers waarvan 30% geen relevante training heeft genoten. De goede daargelaten.
Serieus
Financiele- en Schuldhulpverlening is een serieus vak dat uitgeoefend wordt voor kwetsbare mensen. Laten we er dan serieus mee omgaan! Verdeel de werkzaamheden in zwaarte en bepaal wie je op welke werkzaamheden zet. Wat is schuldhulpverlening en wat is prefentie. Wees hier als gemeenten uniform in. Ik ben niet tegen de inzet van vrijwillers, mits zij op een voor hen en de hulpbehoevenden verantwoorde manier ingezet worden. En helaas, die indruk heeft het rapport bij mij niet achtergelaten. Ik hoop dan ook van harte dat de aanbevelingen overgenomen worden.
woensdag 2 maart 2011
outplacement
... Ik vind het een sjieke term voor ontslag. En dat is het natuurlijk ook. Het betekent letterlijk "buitenplaatsen". Bij outplacement gaat het om veel dingen. Allereerst is de medewerker zijn baan kwijt! Daarnaast spelen er een dozijn aan emoties en niet te vergeten; hoe gaat dit financieel verlopen? Waar heb ik recht op? http://www.weethoehetzit.nl/
Begeleiding?
Rondom outplacement vindt begeleiding plaats. Veelal door loopbaanbegeleiders of werkcoaches. Hoe maak je een goede CV, hoe presenteer je je bij een toekomstig werkgever en gesprekstrainingen. Alleen die baan heb je niet van vandaag op morgen. Wellicht moet de medewerker eerst nog een tijdje een beroep doen op de WW. Hoeveel zal dit zijn? Dit kan voor sommige werknemers een inkomensterugval van 50% zijn. Hoe vang je die op? Er zijn werkgevers die een vorm van 'gouden handdruk' meegeven. Hoe ga je hiermee om? Heeft dit gevolgen voor de WW?
Verbazing en opluchting
Zoals ik stelde wordt rondom outplacement wel aan werk-naar-werk begeleiding gedaan. Het valt mij op dat de financiële begeleiding niet zo vanzelfsprekend is. Terwijl dit veel problemen voor de medewerker kan voorkomen. Vandaag sprak ik een collega die betrokken wordt bij een outplacement traject! Helemaal super! Voor haar maar ook voor de betrokken medewerkers. Mijn collega kan het niet leuker voor hen maken maar wel duidelijker. De werknemers weten wat hen financieel te wachten staat en kunnen hierdoor op voorhand hun financiële planning aanpassen. Schuldpreventie met hoofdletters!! Zo kan het dus ook.
Twee vliegen in 1 klap!
Preventief te werk gaan rondom financiën in een outplacementtraject zorgt niet alleen voor duidelijkheid. Het bevordert ook de arbeidsmobiliteit. Iemand die overzicht en inzicht heeft in zijn financiële situatie heeft rust om stappen te zetten naar een andere baan. Daarnaast is de kans op escalatie van schulden kleiner, wat weer een positief effect heeft op de belasting van reguliere schuldhulpverlening door gemeenten.
Kortom; werkgevers en UWV denk niet alleen aan die nieuwe baan maar ook aan de financiele situatie na ontslag!
Begeleiding?
Rondom outplacement vindt begeleiding plaats. Veelal door loopbaanbegeleiders of werkcoaches. Hoe maak je een goede CV, hoe presenteer je je bij een toekomstig werkgever en gesprekstrainingen. Alleen die baan heb je niet van vandaag op morgen. Wellicht moet de medewerker eerst nog een tijdje een beroep doen op de WW. Hoeveel zal dit zijn? Dit kan voor sommige werknemers een inkomensterugval van 50% zijn. Hoe vang je die op? Er zijn werkgevers die een vorm van 'gouden handdruk' meegeven. Hoe ga je hiermee om? Heeft dit gevolgen voor de WW?
Verbazing en opluchting
Zoals ik stelde wordt rondom outplacement wel aan werk-naar-werk begeleiding gedaan. Het valt mij op dat de financiële begeleiding niet zo vanzelfsprekend is. Terwijl dit veel problemen voor de medewerker kan voorkomen. Vandaag sprak ik een collega die betrokken wordt bij een outplacement traject! Helemaal super! Voor haar maar ook voor de betrokken medewerkers. Mijn collega kan het niet leuker voor hen maken maar wel duidelijker. De werknemers weten wat hen financieel te wachten staat en kunnen hierdoor op voorhand hun financiële planning aanpassen. Schuldpreventie met hoofdletters!! Zo kan het dus ook.
Twee vliegen in 1 klap!
Preventief te werk gaan rondom financiën in een outplacementtraject zorgt niet alleen voor duidelijkheid. Het bevordert ook de arbeidsmobiliteit. Iemand die overzicht en inzicht heeft in zijn financiële situatie heeft rust om stappen te zetten naar een andere baan. Daarnaast is de kans op escalatie van schulden kleiner, wat weer een positief effect heeft op de belasting van reguliere schuldhulpverlening door gemeenten.
Kortom; werkgevers en UWV denk niet alleen aan die nieuwe baan maar ook aan de financiele situatie na ontslag!
maandag 14 februari 2011
Bijzondere ervaring
Vanochtend reed ik terug naar huis, na een afspraak met een cliënt. Ik bedacht mij ineens dat ik veel bijzondere mensen tegenkom in mijn werk als financieel hulpverlener. Ik leerde een paar maanden geleden wel een we een heel bijzonder cliënt kennen. Door zijn werkgever was hem een outplacement traject aangeboden. De werkgever wilde dat zijn financiën op de rit waren voordat hij daadwerkelijk het bedrijf verliet . Een bewonderenswaardig staaltje maatschappelijk verantwoord ondernemen! Er waren schulden en de rest moest ik via een goede inventarisatie boven water krijgen.
Kennismaken
Dus op een avond toog ik naar het huis van de cliënt. Ik werd verwelkomd door een lange jongen die met afwachtende ogen op mij neer keek; ik ben niet zó groot…Tijdens de koffie begon het gesprek. Ik vroeg hem wanneer de wanorde begonnen was. Tot mijn verbazing zei hij: “toen ik van het buitenland naar Nederland verhuisde. Ik was toen 11 jaar.” Ik vroeg hem waar hij gewoond had. Bij horen van de plaats werd mijn verbazing groter; daar had ik ook gewoond! Ik heb bij wijze van uitzondering mijn scheiding werk/privé even laten vallen. Het doel heiligt de middelen! Dit was een opening om hem te bereiken. Ik gaf aan dat hij dan waarschijnlijk op die school gezeten had, in dat speeltuintje gespeeld heeft en van zijn moeder ook vast niet verder dan de ‘rode brievenbus’ mocht . Toen was het zijn beurt om van de bank te vallen.
En toen kwam de Klik
Ik zag de cliënt rustig worden. Hij had iemand tegenover zicht die begreep wat hij bedoelde en letterlijk wist waar hij het over had. Het gaf vertrouwen en de cliënt heeft mij volledig openheid van zaken gegeven. Ook over zaken waarvan hij achteraf kan zeggen: “dat was niet handig gedaan”. Dit gaf mij de mogelijkheid heb goed te coachen. Immers, als iemand zich kwetsbaar op durft te stellen, kan ik goed sturen.
Aan het werk
Het bleek dat hij nog geen gebruik maakte van zorg- en huurtoeslag; aanvragen dus. Uit onderzoek blijkt dat 30% van de gerechtigden dit niet doet. www.belastingdienst/toeslagen.nl Ook waren zijn afspraken met schuldeisers wel heel ambitieus; lees niet te doen. We hebben nieuwe afspraken voorgesteld. Daarnaast hebben we door een T-biljet belasting uit 2009 teruggevraagd. Door hem door te verwijzen naar de Sociaal Raadslieden heeft hij sociaal juridisch zaken recht kunnen zetten. Door goede samenwerking met een jurist op arbeidszaken is hij goed voorbereid naar het UWV gegaan. Alle schuldeisers zijn akkoord; rust in de tent.
Bijna klaar
Inmiddels zitten we aan het einde van het traject. We hebben samen een goed financieel plan gemaakt. Hij zal goed op zijn geld moeten blijven letten; het is geen vetpot. Maar hij heeft de rust om op zoek te gaan naar een andere baan. Zijn financiën lopen dus daar hoeft hij zich geen zorgen om te maken. Hij gaat het redden. Daar ben ik van overtuigd.
maandag 24 januari 2011
De kramp van Roodstaan
Roodstaan
De berichtgevingen rondom 'roodstaan' buitelde deze week over elkaar heen. Ik las vandaag de berichtgeving van het Nibud.http://www.nibud.nl/zoeken/zoeken-resultaat/artikel/rood-staan-is-duur-en-populair.html En ja, ik kan er niet omheen; roodstaan is duur. En ja, onder sommigen van ons ook populair.
Knuppel in het hoederhok
Maar roodstaan, althans de mogelijkheid tot, is ook handig en soms ook noodzakelijk. Ik heb bijvoorbeeld die mogelijkheid nodig, omdat mijn inkomsten en uitgaven niet synchroon lopen. Best lastig bij de kassa van de supermarkt! Voor mijn werk maak ik gebruik van het rekenprogramma van het Nibud. Hierbij worden alle inkomsten en alle uitgaven omgerekend naar maandbedragen. Maar de kinderbijslag komt 1x per kwartaal.... Hoe gaan we dat dan oplossen? Ik maak ik met mijn cliënten een 'liquiditeitsbegroting'. Dus niet: 'wat staat er nog op mijn rekening, kan ik nog doorpinnen?'. Maar wat heb ik deze maand gepland! Daar horen ook reserveringen bij! En dan kan het gebeuren dat je even roodstaat. Ter overbrugging. En dat is dan ook de enige reden dat je rood mag staan! De mogelijkheid tot rood staan is geen aanvuling op je inkomen. Het is niet de bedoeling dat je van die faciliteit eens flink gaat shoppen. Limieten van € 2500,-- zijn niet nodig.
Toch roodstaan
Maar laten we alsjeblieft het roodstaan niet als een 'onoorbare' zaak benoemen. Het levert spanning op bij diegene die er af en toe gebruik van maken. Of bij diegene die teveel roodstaan en er hard aan werken dit terug te dringen.Ook mijn cliënten willen het liefst die mogelijkheid tot roodstaan van hun privérekening halen. Maar dat kan niet meteen! Die ruimte komt er wel maar niet binnen een maand. Daar werken we samen naar toe. Door naast de noodzakelijke uitgaven te doen, ook te reseveren. En zo, langzaam maar zeker staan ze langer in de plus dan in de min. Het is een mindsetting. Dat kan je leren maar niet alleen. Daar is goede begeleiding bij nodig. En die bied ik dan weer.
De berichtgevingen rondom 'roodstaan' buitelde deze week over elkaar heen. Ik las vandaag de berichtgeving van het Nibud.http://www.nibud.nl/zoeken/zoeken-resultaat/artikel/rood-staan-is-duur-en-populair.html En ja, ik kan er niet omheen; roodstaan is duur. En ja, onder sommigen van ons ook populair.
Knuppel in het hoederhok
Maar roodstaan, althans de mogelijkheid tot, is ook handig en soms ook noodzakelijk. Ik heb bijvoorbeeld die mogelijkheid nodig, omdat mijn inkomsten en uitgaven niet synchroon lopen. Best lastig bij de kassa van de supermarkt! Voor mijn werk maak ik gebruik van het rekenprogramma van het Nibud. Hierbij worden alle inkomsten en alle uitgaven omgerekend naar maandbedragen. Maar de kinderbijslag komt 1x per kwartaal.... Hoe gaan we dat dan oplossen? Ik maak ik met mijn cliënten een 'liquiditeitsbegroting'. Dus niet: 'wat staat er nog op mijn rekening, kan ik nog doorpinnen?'. Maar wat heb ik deze maand gepland! Daar horen ook reserveringen bij! En dan kan het gebeuren dat je even roodstaat. Ter overbrugging. En dat is dan ook de enige reden dat je rood mag staan! De mogelijkheid tot rood staan is geen aanvuling op je inkomen. Het is niet de bedoeling dat je van die faciliteit eens flink gaat shoppen. Limieten van € 2500,-- zijn niet nodig.
Toch roodstaan
Maar laten we alsjeblieft het roodstaan niet als een 'onoorbare' zaak benoemen. Het levert spanning op bij diegene die er af en toe gebruik van maken. Of bij diegene die teveel roodstaan en er hard aan werken dit terug te dringen.Ook mijn cliënten willen het liefst die mogelijkheid tot roodstaan van hun privérekening halen. Maar dat kan niet meteen! Die ruimte komt er wel maar niet binnen een maand. Daar werken we samen naar toe. Door naast de noodzakelijke uitgaven te doen, ook te reseveren. En zo, langzaam maar zeker staan ze langer in de plus dan in de min. Het is een mindsetting. Dat kan je leren maar niet alleen. Daar is goede begeleiding bij nodig. En die bied ik dan weer.
zaterdag 15 januari 2011
Schuldhulpverlening geborgd in de wet
Handdoek in de ring.
De VNG heeft deze week de knuppel in het hoenderhok gegooid! De handdoek in de ring! De VNG heeft besloten niet langer de nieuwe wet schuldhulpverlening te steunen.
http://www.binnenlandsbestuur.nl/nieuws/2011/01/‘schuldhulpverlening-moet-geborgd-zijn-in-wet’.618425.lynkx
Helaas wordt er al lang over een wet schuldhulpverlening gesproken. Veel te lang. Het doel van de wet is onder andere de rechten van de hulpvrager goed vast te leggen. Een goede beslistermijn: voor een intakeproces vier weken en bij crisis drie dagen. Een moratorium, een verplichte pauze van zes maanden voor schuldeisers. Maar de crediteuren en de wetgever willen geen verplichting aangaan. Daarmee frustreren zij het proces. Relatief kleine schuldeisers voor bijvoorbeeld 600 euro kunnen daardoor het proces frustreren. Gemeenten staan voor ingewikkelde keuzes en ze willen beleidsruimte houden. Het is ook heel raar dat het kabinet 20 miljoen wil bezuinigen op schuldhulpverlening, terwijl er wachtlijsten zijn en het om kwetsbare mensen gaat.
Heil
Ik heb eerder geroepen dat ik geen heil zie in een wet. Ik vind het jammer dat er een wettelijke bodem nodig is voor hulp. Er wordt zoveel gepraat, overlegd en vergaderd! Ik vraag mij af of er ooit met de hulpvragers om tafel gezeten is. Is er ooit aan hen gevraagd: 'waar heb je nu echt behoefte aan?' Ik herinner mij een gesprek, waarbij de hulpvrager naar huis is gestuurd door de hulpverlener, met de mededeling dat hij zijn meerderjarig zoon uit huis moest zetten, anders kreeg hij geen huurtoeslag.....!' Terwijl de schreeuw om hulp hem zijn ogen uitkwam, werd hij naar huis gestuurd met een opdracht die bijna niet uitvoerbaar is. Er werd niet naar hém geluisterd. Er werd niet naar zíjn situatie gekeken. Er werd een standaard antwoord gegeven en bastá.
Wat willen we nu
Wat willen we nu vastleggen in een wet? Nog meer regels? Nog meer procedures? Ik ben zo bang dat we hiermee het paard achter de wagen spannen. Ik zou graag resultaten van een onderzoek zien, waarin staat wáárom het zo lang duurt voordat zaken in behandeling genomen worden. Wáárom een schuldeiser 6 maanden moet wachten voordat er een betaalafspraak is. (dan heeft hij nog steeds zijn geld niet) Zeg maar zelfreflectie van degene die nu de hulpverlening uitvoeren.
Verdwijnen van tussenstap
Ik ben voor een wet als dit betekent dat de mensen ook daadwerkelijk geholpen worden en er niet honderdduizend regeltjes en voorwaarden zijn waar men aan moet voldoen om hulp te krijgen. Ga het gesprek aan; hoe sneller hoe beter. Laten we niet uit het oog verliezen dat de financiële wereld de laatste 10 jaar enorm veranderd is. Door segmentering van algemene banken krijgt een kwetsbare groep niet meer de begeleiding die zij nodig heeft. Echter, de stap naar hulp is groot, ómdat men weet wat het aan regels en voorwaarden met zich meebrengt en het nog steeds genant is. Gevolg; men wacht te lang, waardoor het probleem inderdaad zo groot is dat men niet anders meer kan dan naar de SHV.
Voorportaal
Er zou eigenlijk een voorportaal moeten komen. Laagdrempelig. Waar men makkelijk naar binnen stapt en tips en tools krijgt om een aankomend financieel probleem te stoppen. Scheidt de gewone hulpvrager van de kandidaat minnelijke- of wettelijke trajecten. Zij worden nu op één hoop gegooid. Door scheiding maak je de stroom naar de wettelijk schuldhulpverlening kleiner, waardoor zij sneller kunnen acteren. Het is maar een idee....Kost wel geld, maar voorkomt een hoop ellende. En dus geld, want ik ben ervan overtuigd dat als er nu echt bezuinigd gaat worden op gemeentelijke schulphulp, we er een multidisciplinair probleem voor terug krijgen. Met of zonder wet.
De VNG heeft deze week de knuppel in het hoenderhok gegooid! De handdoek in de ring! De VNG heeft besloten niet langer de nieuwe wet schuldhulpverlening te steunen.
http://www.binnenlandsbestuur.nl/nieuws/2011/01/‘schuldhulpverlening-moet-geborgd-zijn-in-wet’.618425.lynkx
Helaas wordt er al lang over een wet schuldhulpverlening gesproken. Veel te lang. Het doel van de wet is onder andere de rechten van de hulpvrager goed vast te leggen. Een goede beslistermijn: voor een intakeproces vier weken en bij crisis drie dagen. Een moratorium, een verplichte pauze van zes maanden voor schuldeisers. Maar de crediteuren en de wetgever willen geen verplichting aangaan. Daarmee frustreren zij het proces. Relatief kleine schuldeisers voor bijvoorbeeld 600 euro kunnen daardoor het proces frustreren. Gemeenten staan voor ingewikkelde keuzes en ze willen beleidsruimte houden. Het is ook heel raar dat het kabinet 20 miljoen wil bezuinigen op schuldhulpverlening, terwijl er wachtlijsten zijn en het om kwetsbare mensen gaat.
Heil
Ik heb eerder geroepen dat ik geen heil zie in een wet. Ik vind het jammer dat er een wettelijke bodem nodig is voor hulp. Er wordt zoveel gepraat, overlegd en vergaderd! Ik vraag mij af of er ooit met de hulpvragers om tafel gezeten is. Is er ooit aan hen gevraagd: 'waar heb je nu echt behoefte aan?' Ik herinner mij een gesprek, waarbij de hulpvrager naar huis is gestuurd door de hulpverlener, met de mededeling dat hij zijn meerderjarig zoon uit huis moest zetten, anders kreeg hij geen huurtoeslag.....!' Terwijl de schreeuw om hulp hem zijn ogen uitkwam, werd hij naar huis gestuurd met een opdracht die bijna niet uitvoerbaar is. Er werd niet naar hém geluisterd. Er werd niet naar zíjn situatie gekeken. Er werd een standaard antwoord gegeven en bastá.
Wat willen we nu
Wat willen we nu vastleggen in een wet? Nog meer regels? Nog meer procedures? Ik ben zo bang dat we hiermee het paard achter de wagen spannen. Ik zou graag resultaten van een onderzoek zien, waarin staat wáárom het zo lang duurt voordat zaken in behandeling genomen worden. Wáárom een schuldeiser 6 maanden moet wachten voordat er een betaalafspraak is. (dan heeft hij nog steeds zijn geld niet) Zeg maar zelfreflectie van degene die nu de hulpverlening uitvoeren.
Verdwijnen van tussenstap
Ik ben voor een wet als dit betekent dat de mensen ook daadwerkelijk geholpen worden en er niet honderdduizend regeltjes en voorwaarden zijn waar men aan moet voldoen om hulp te krijgen. Ga het gesprek aan; hoe sneller hoe beter. Laten we niet uit het oog verliezen dat de financiële wereld de laatste 10 jaar enorm veranderd is. Door segmentering van algemene banken krijgt een kwetsbare groep niet meer de begeleiding die zij nodig heeft. Echter, de stap naar hulp is groot, ómdat men weet wat het aan regels en voorwaarden met zich meebrengt en het nog steeds genant is. Gevolg; men wacht te lang, waardoor het probleem inderdaad zo groot is dat men niet anders meer kan dan naar de SHV.
Voorportaal
Er zou eigenlijk een voorportaal moeten komen. Laagdrempelig. Waar men makkelijk naar binnen stapt en tips en tools krijgt om een aankomend financieel probleem te stoppen. Scheidt de gewone hulpvrager van de kandidaat minnelijke- of wettelijke trajecten. Zij worden nu op één hoop gegooid. Door scheiding maak je de stroom naar de wettelijk schuldhulpverlening kleiner, waardoor zij sneller kunnen acteren. Het is maar een idee....Kost wel geld, maar voorkomt een hoop ellende. En dus geld, want ik ben ervan overtuigd dat als er nu echt bezuinigd gaat worden op gemeentelijke schulphulp, we er een multidisciplinair probleem voor terug krijgen. Met of zonder wet.
donderdag 6 januari 2011
Wat kan je en wat mág je; AFM
Scherp
Een scheidingsmediator vroeg mij of ik van dienst kan zijn bij de financiële advisering rondom een scheiding. Deze vraag zette mij op scherp. Het is niet de vraag of ik het kán. Natuurlijk kan ik dat! Maar mág ik het ook. Toch maar eens contact opgenomen met de AFM http://www.afm.nl/. Wat ik al dacht bleek waar;
"Een financiële dienstverlener is degene die een ander financieel product dan een financieel instrument aanbiedt (dus ook: banken en verzekeraars), of die adviseert, bemiddelt, herverzekerings-bemiddelt, optreedt als gevolmachtigde agent of optreedt als ondergevolmachtigde agent."
Dus ook als je geen producten aanbiedt maar alleen adviseert heb je een vergunning van de AFM nodig!
Bovenstaande leidt geen twijfel; ik moet een vergunning aanvragen bij de AFM. Inmiddels is de procedure gestart. Ik heb er alle vertrouwen in.
Overdenking
Wat ik alleen bedenk; hoeveel (budget-)adviseurs en schuldhulpverleners gaan ongewild de grens over zonder dat zij een vergunning van de AFM hebben of zelfs maar WFT certificaten hebben? In eerste instantie dacht ook ik geen AFM vergunning nodig te hebben. Ik begeleid immers werknemers bij het creëeren van financieel bewustzijn. En ik ben WFT gecertificeerd. Gaandeweg ontdekte ik dat ik de grens van adviseren overging. Immers, ik heb de kennis en zie veel financiële producten in huishoudingen voorbijkomen. Helaas niet altijd met kennis van zaken gesloten..... Zodra ik hier wat over zeg, dan wel een alternatief benoem, ga ik de adviseringsgrens over. Zo snel gaat dat!
Advisering
Het lijntje naar advies is dun. Annemarie van Gaal oppert in haar boek 'Succes', dat naar haar mening een overlijdensrisico of begrafenisverzekering wegegooid geld is, als je jong en gezond bent. (bron: Succes, adviezen voor een financieel onbezorgd leven blz 43). Hoewel zij duidelijk stelt dat dit haar mening is, wordt dit door de mensheid al snel als juist aangenomen. De verzekeringen worden opgezegd. Ongeacht hun persoonlijke situatie. Heeft Annemarie nou een advies gegeven of niet?
Bij een goed financieel advies hoort een goede inventarisatie. Zomaar stellen dat een product overbodig is, is te kort door de bocht. Ik zou alleen niet de alle budgetcoaches en besparingsgoeroes de kost willen geven die hierover een advies geven, niet gehinderd door kennis.
Mijn mening
Alle dienstverleners die zich met de financiële producten van een ander bezig houden door hierin een adviserende rol aan te nemen, dienen aantoonbaar over kennis en kunde te beschikken! Dus eigenlijk dienen zij allemaal op zijn minst WFT certificaten te hebben. Alleen op deze manier is de cliënt gewaarborgd van een goed advies!
Ik ga aan de slag; checklisten, procedurebeschrijvingen, getuigschriften........
Een scheidingsmediator vroeg mij of ik van dienst kan zijn bij de financiële advisering rondom een scheiding. Deze vraag zette mij op scherp. Het is niet de vraag of ik het kán. Natuurlijk kan ik dat! Maar mág ik het ook. Toch maar eens contact opgenomen met de AFM http://www.afm.nl/. Wat ik al dacht bleek waar;
"Een financiële dienstverlener is degene die een ander financieel product dan een financieel instrument aanbiedt (dus ook: banken en verzekeraars), of die adviseert, bemiddelt, herverzekerings-bemiddelt, optreedt als gevolmachtigde agent of optreedt als ondergevolmachtigde agent."
Dus ook als je geen producten aanbiedt maar alleen adviseert heb je een vergunning van de AFM nodig!
Bovenstaande leidt geen twijfel; ik moet een vergunning aanvragen bij de AFM. Inmiddels is de procedure gestart. Ik heb er alle vertrouwen in.
Overdenking
Wat ik alleen bedenk; hoeveel (budget-)adviseurs en schuldhulpverleners gaan ongewild de grens over zonder dat zij een vergunning van de AFM hebben of zelfs maar WFT certificaten hebben? In eerste instantie dacht ook ik geen AFM vergunning nodig te hebben. Ik begeleid immers werknemers bij het creëeren van financieel bewustzijn. En ik ben WFT gecertificeerd. Gaandeweg ontdekte ik dat ik de grens van adviseren overging. Immers, ik heb de kennis en zie veel financiële producten in huishoudingen voorbijkomen. Helaas niet altijd met kennis van zaken gesloten..... Zodra ik hier wat over zeg, dan wel een alternatief benoem, ga ik de adviseringsgrens over. Zo snel gaat dat!
Advisering
Het lijntje naar advies is dun. Annemarie van Gaal oppert in haar boek 'Succes', dat naar haar mening een overlijdensrisico of begrafenisverzekering wegegooid geld is, als je jong en gezond bent. (bron: Succes, adviezen voor een financieel onbezorgd leven blz 43). Hoewel zij duidelijk stelt dat dit haar mening is, wordt dit door de mensheid al snel als juist aangenomen. De verzekeringen worden opgezegd. Ongeacht hun persoonlijke situatie. Heeft Annemarie nou een advies gegeven of niet?
Bij een goed financieel advies hoort een goede inventarisatie. Zomaar stellen dat een product overbodig is, is te kort door de bocht. Ik zou alleen niet de alle budgetcoaches en besparingsgoeroes de kost willen geven die hierover een advies geven, niet gehinderd door kennis.
Mijn mening
Alle dienstverleners die zich met de financiële producten van een ander bezig houden door hierin een adviserende rol aan te nemen, dienen aantoonbaar over kennis en kunde te beschikken! Dus eigenlijk dienen zij allemaal op zijn minst WFT certificaten te hebben. Alleen op deze manier is de cliënt gewaarborgd van een goed advies!
Ik ga aan de slag; checklisten, procedurebeschrijvingen, getuigschriften........
Abonneren op:
Posts (Atom)